Mądrość serca
w człowieczej słabości
modliłem się do Ciebie
o Duchu Wszechmądrości!
byś dał mi zrozumienie
błagałem Cię, prosiłem
o duszy mej wytchnienie
gdy serce wylewałem
w puste Jej milczenie
wiernością psa czekałem
na cudu wnet spełnienie
niedoli dni liczyłem
kolczaste to pacierze
pokorą wiary przyszło
nagłe Twe... olśnienie
Światło otworzyło...
letargu przebudzenie...
chwile ciemne odsłoniły
nagą prawdę i Jej winy
faktów różnych skojarzenie
dało fałszu obnażenie
dobrze znałeś me staranie
miłość moją i oddanie
bo Ty Jeden wiesz jak było
tego kłamstwo nie zabiło
choć kryształem łzy nie byłem
mądrość serca Twą zdobyłem
wierząc w Słowo Twoje Panie
miałem dobra rozeznanie
kiedy Imię Twe wzywałem
śmiechu złego się nie bałem
łotrów razy mniej bolały
w blasku Twojej wiecznej chwały
wrogi wiją się i prężą
równi jadowitym wężom
miej nade mną Swe czuwanie
Ty wiesz Jeden co się stanie
o mój Boże Sprawiedliwy!
będziesz dla nich litościwy?
dasz im złego odpuszczenie
czy też srogie potępienie?
widzisz grzechem ich skalanie
słodkie miny - lux przebranie
miarą cierpień niewzruszeni
Słowem Prawdy niezmienieni
serce moje - Twe władanie
teraz nasyć mnie, o Panie!..
miłosierdziem nieskończonym
czasem życia wyznaczonym...
(16 x 2012)