Trudności w odróżnieniu wewnętrznego od tego, co zewnętrzne powodują,
że doświadczane przez siebie emocje i motywacje w postaci:
wściekłości, nienawiści czy zazdrości, zawiści przypisują innym osobom.
Walczą zaciekle z tymi, których spostrzegają jako wrogów; mszczą
się na tych, których widzą jako winowajców; zazdroszczą tym,
którym przypisują nadzwyczajne możliwości i talenty; lękają się tych,
których uznali za prześladowców. Jeśli projektują swoje negatywne
stany wewnętrzne na małżonka, to dostrzegają w nim kata i ciemiężyciela,
a nie kogoś bliskiego i oddanego. Żadne próby wyjaśnienia
i udowodnienia „niewinności” nie pomagają,
bo uaktywnione stany wewnętrzne nie podlegają monitorowaniu
w zgodzie z zasadą rzeczywistości przez ego...
Opuszczając, jest przekonana, że została opuszczona;
będąc impulsywną i agresywną jest przekonana o niestałości
i agresji drugiej osoby; przymuszając i manipulując innymi
ma poczucie osaczenia.
(Lidia Cierpiałkowska
Zaburzenia z pogranicza nerwicy i psychozy
a zdolność do podjęcia istotnych obowiązków małżeńskich, 2011)
>>>
ecce monstrum biforme vorat omnes quos labirinthus implicat: infernum hic notat
