Niedawno jeszcze - chwil temu kilka
Tropicielką złego byłaś... Wilka?
I ostrą weń kierowałaś strzałę.
Łowczynią bożą, siecią cnót wszelkich,
Stworzoną do rzeczy jasnych, wielkich.
Niedawno jeszcze - chwil temu parę...
Teraz - sama przez siebie ścigana
Własną strzałą otwarta twa rana,
Swojążeś zdobyczą - sama w sobie.
Nad raną każdą - sobą dręczona
Ofiara twoja w sobie zraniona.
Teraz - sama we własnej ozdobie...
Niepewna - między wspomnień kartami.
Fałszywa - między luster oczami.
Oto dwojaczysz we własnej wiedzy
Opleciona przez rajskiego gada
Co to stale własny ogon zjada...
Pętla mądrości to czy niewiedzy?
Rozkosznym śmierci owocem skuszona
We własnych oto sidłach zduszona!
Znawczyni! Samą siebie poznajesz..?